Ετικέτες

11.8.17

Θέλω να κοινωνήσω στην Τήνο (Ἕνα συγκλονιστικό θαῦμα τῆς Παναγίας Μας).



Σέ κάποια φτωχογειτονιά το Πειραι ζοσε να τυφλό παιδάκι, Νίκος. μητέρα του ταν καλή, εσεβής, νάρετη.


Ταχτικά πήγαινε στήν κκλησία καί παρακαλοσε τόν Χριστό νά χαρίση φς στό παιδί της. πατέρας ταν διάφορος στά θρησκευτικά ζητήματα. Πολλές φορές κορόϊδευε τή γυνακα του γιά τή θρησκευτικότητά της. Οτε στήν κκλησία πήγαινε, οτε σταυρό κανε. μάννα τρεξε σ’ λους τούς φθαλμίατρους, γιά νά ξετάσουν το παιδιο της τά μάτια.λοι τήν πέλπισαν. Δέν πρχε θεραπεία μέ τίποτε, φο κλεισαν ο πόρτες τς γς, μάννα χτύπησε το ορανο τίς θύρες.
ποφάσισε νά πάει τό παιδί της στήν Τνο
.- Γιργο, σκέφτηκα νά πάω στήν Τνο.
– Τζάμπα θά χαλάσης τά λεφτά σου. Δέν γίνεται τίποτα. Πάρ’ το απόφασι. Νίκος θά μείνη τυφλός.
γώ μέ τό παιδί θά πμε στή χάρι Της. Πο ξέρεις· τόσα θαύματα γίνονται κάθε χρόνο.
– Θαύματα, επες; Στ’ λήθεια, γυναίκα, πιστεύεις στά παραμύθια τν παπάδων; Ατά εναι λόγια, γιά νά πηγαίνη κόσμος καί νά κμεταλλεύωνται τούς φελες. Νά μήν πς πουθενά. γώ λεφτά χαμένα δέν δίνω.
γώ θά κοινωνήσω στήν Τνο. Θά πάω. Θέλω νά πάω. Κάτι μο λέει μέσα μου νά πάω. Γιά τό Νίκο, τό παιδί μου, ς πάμε μαζί. λα νά παρακαλέσωμε τή Μεγαλόχαρη γιά τό σπλάγχνο μας.
– Εσαι νόητη, μο φαίνεται. Δέν πήγαμε σέ «κοτζάμ» καθηγητάδες, δέν γυρίσαμε να σωρό γιατρούς; λοι δέν μς επανε τά δια; Σέ ρωτ χεις σύ καμμιά λπίδα;
– Ναί χω. Πιστεύω νά μέ λυπηθ Μεγαλόχαρη. να τό ’χω δόλια. Θά μέ καταλάβη.
γώ δέν τά πιστεύω ατά. λλά, πειδή πιμένεις, πήγαινε μονάχη σου. γώ δέν ρχομαι.
Πλησίαζε Δεκαπενταύγουστος, περίοδος τς Παναγίας. Μαρία ποφάσισε νά περάση «δεκαπεντάρι» στήν Τνο. Δεκαπέντε μέρες νηστεία, προσευχή, γρυπνία. Κάθε βράδυ πήγαινε στήν Παράκλησι τς Παναγίας. Πολλές φορές κοινώνησε, πολλές φορές κλαψε, δάκρυσε, παρακάλεσε τήν Παναγία γιά τό ρρωστο παιδί της.
! Γλυκειά το κόσμου Δέσποινα, ξέρεις τόν μοναδικό, τόν μεγάλο καημό τς ζως μου. Τό παιδί μου εναι τυφλό, τό μονάκριβο γόρι μου. λα τά παιδιά, Παναγιά μου, βλέπουν, παίζουν, τρέχουν, χαίρονται τόν λιο, τή θάλασσα, τά πάντα, γιατί τό δικό μου νά ζ στό σκοτάδι; Γυιός Σου, Παναγιά μου πού θεράπευσε τόσους πολλούς τυφλούς, νήμπορους, δυστυχισμένους, ς θεραπεύση καί τό παιδί μου.Στίς 15 Αγούστου τό νησί πλημμύρισε ξένους προσκυνητές. πό τά πέρατα τς λλάδας φθασαν πονεμένοι, ρρωστοι, παράλυτοι, γιά νά ζητήσουν τήν θεραπεία, τήν βοήθεια τς Μεγαλόχαρης.
Μαρία σηκώθηκε π’ τά μεσάνυχτα. Μέ κομμένη νάσα πρε τόν νηφορικό δρόμο πρός τήν θαυματουργή εκόνα. Σέ λίγο νέβαινε τά μαρμάρινα σκαλοπάτια κρατώντας τό τυφλό παιδί της. Πλησίασε πάλι τήν Παναγία, μέ τά τόσα θαύματα. Γονάτισε μ’ ελάβεια, μέ βουρκωμένα μάτια. Παναγιά μου. Αριο φεύγομε π’ τό μυρωμένο, τ’ μορφο νησί σου. Κάμε τό θαμα σου, χρυσοπαναγιά μου. Θεράπευσε τό γυιό μου, πού σο ’φερα στήν χάρι Σου.
Νίκος γονάτισε δίπλα στήν μητέρα του καί ψιθύρισε:Μεγαλόχαρη, Εμαι τυφλό παιδί. Δέν βλέπω τή φύσι, τήν μορφη θάλασσα, τά πράσινα δένδρα. Κόσμο κούω καί κόσμο δέν βλέπω. Σήμερα πού θά φύγωμε γιά τό σπίτι μας, Παναγιά μου, σέ παρακαλ γιά τόν πατέρα μου. Χάρισέ του φωτισμό καί σύνεσι. Κάνε τον νά πικραίνη λιγώτερο τήν καλή μου μανούλα. Βοήθησε τόν πατέρα μου νά γίνη καλός νθρωπος. Νά μήν βλαστημ, νά πηγαίνη στήν κκλησία, νά κάνη τόν σταυρό του…Σταυροκοπήθηκε Νίκος. Τότε νιωσε κάτι λλιώτικο μέσα του. Μισάνοιξε τά βλέφαρα. Κάτι ρχισε νά διακρίνη. βλεπε μαρες σιλουέτες νά κινονται.- Μάννα, βλέπω! βλέπω! βλέπω!- Θαμα! Θαμα! Δοξασμένο τ’ νομά Σου Παναγία μου!Μιά μυριόστομη κραυγή κούστηκε: «Θαμα! Θαμα!» Μαρία μεινε ρκετή ρα δακρυσμένη μπροστά στήν εκόνα τς Παναγίας.Δέν πίστευε στά μάτια της. βλεπε τό παιδί της νά βλέπη καί δόξαζε π’ τά τρίσβαθα τς καρδις της τόν Θεό.Καταχαρούμενοι γύρισαν στόν Πειραι. πιστος πατέρας, ταν εδε μέ τά μάτια του, τό κπληκτικό θαμα συγκινήθηκε, κλαψε, λλαξε. παψε τίς ερωνεες, ρχισε μ’ ελάβεια νά κάνη τό σταυρό του, νά πηγαίνη ταχτικά στήν κκλησία, ξωμολογετο, κοινωνοσε, δόξαζε τήν δύναμι το Θεο. Λόγος πικρός δέν βγαινε πιά πό τά χείλη του.Στό σπίτι κενο πρχε πόνος, θλψις, δάκρυα, σκοτάδι, βρισιά, ερωνεία, βάσανα. Τώρα βασιλεύει χαρά, ετυχία, φς, τραγούδι. θεία Κοινωνία, δροσιά το Παραδείσου, χάρισαν γεία, χαρά, ετυχία.

ΠΗΓΗ: ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ Ζ. ΛΑΓΟΥΡΟΥ
«TA ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗΣ»
κδόσεις «ΤΗΝΟΣ» 


1 σχόλιο:

  1. Πόσο καλλίτερος θα ηταν ο κόσμος εάν ΟΛΑ τα παιδιά του κόσμου διάβαζαν ένα τέτοιο θαύμα κάθε ημέρα στο σχολείο τους!
    Φαντάζεστε τι γαλήνη θα επικρατούσε συην γη;
    Επίγειος παράδεισος με ταυτόχρονη προετοιμασία για τον επουράνιο.
    Ετσι ηταν η Ελλάδα μας πριν την φιλελεύθερη σοσιαλιστική κομμουνιστική λαίλαπα που μας χτύπησε μετά τον Β.Π.Π.!
    Ετσι Χριστιανική ορθόδοξη , Ελληνοχριστιανική πρέπει να την ξαναφτιάξουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.

Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.