Τὰ ψάρια τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς

Σαράντα ᾽μέρες πολεμᾶ ὁ Μωχαμὲτ νὰ πάρῃ τὴν Πόλι τὴν μεγάλη. 

Σαράντα ᾽μέρες ἔκαμεν ὁ ᾽γούμενος τὸ  ψάρι στὰ χείλη του νὰ βάλῃ. 

Ἀπ᾽ τὲς σαράντα κ᾽ ὕστερα, πεθύμησε νὰ φάγῃ τηγανισμένο ψάρι.

 – Ἂν μᾶς φυλάγ᾽ ἡ Παναγιά, καθὼς μᾶς ἐφυλάγει, τὴν Πόλι ποιὸς θὰ πάρῃ; 

Ρίχτει τὰ δίχτυα στὸν γιαλό, τρία ψαράκια πιάνει, 

– Θεὸς νὰ τὰ ᾽βλογήσῃ: Τὸ λάδι βάλλει στὴ φωτιὰ μέσ᾽ στ᾽ ἀργυρὸ τηγάνι, 
γιὰ νὰ τὰ τηγανίσῃ. 

Τὰ τηγανίζει ἀπὸ τὴν μία, καὶ πὰ νὰ τὰ γυρίσῃ κι᾽ ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος. 

Ὁ παραγυιὸς του βιαστικὰ πετᾶ νὰ τοῦ ᾽μιλήσῃ, καὶ τάχασεν ὁ γέρος! 

– Μὴν τηγανίζῃς, γέροντα, καὶ μόσχισε τὸ ψάρι στὴν Πόλι τὴν μεγάλη! 

Τὴν Πόλι τὴν ἐξακουστὴ οἱ Τοῦρκοι ἔχουν πάρη, μᾶς κόβουν τὸ κεφάλι!

– Στην Πόλι Τούρκου δὲν πατοῦν κι᾽ Ἀγαρηνοῦ ποδάρια! Μὲ φαίνεται σὰν ψέμα! 

Μ᾽ ἂν εἶν᾽ ἀλήθεια τὸ κακό, νὰ σηκωθοῦν τὰ ψάρια νὰ πέσουν μέσ᾽ στὸ ρέμα! 

Ἀκόμα ὁ λόγος βάσταγε, τὰ ψάρια ἀπ’ τὸ τηγάνι, τὴν μία μεριὰ ψημένα, 
πηδήξανε κ᾽ ἐπέσανε στῆς λίμνης τὴν λεκάνη, γερά, ζωντανεμένα. 

Ἀκόμα ὣς  τώρα πλέουνε, κόκκιν᾽ ἀπὸ τὸ μέρος, ὅπου τὰ εἶχε ψήση. 
Φυλάγουν τὸ Βυζάντιο, ν᾽ ἀναστηθῇ κι᾽ ὁ γέρος νὰ τ᾽ ἀποτηγανίσῃ. ... 

Ποίημα του Γεωργίου Βιζυηνού 

Χρήστος Ρηγίνος

Πηγή:

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2016/05/blog-post_99.html