Τά λειτουργικά κείμενα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἕνας θησαυρός γιά ὅσους ἐπιθυμοῦν νά ἐντρυφήσουν στά βαθύτερα θεολογικά τους θέματα. Κάθε πρόταση ἤ κάθε λέξη, πολλές φορές, ἀναδύει τήν χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος, τό ὁποῖο φωτίζει τούς ἱερούς συνθέτες καί ὑμνογράφους. Εἶχαν μεγάλη πνευματικότητα οἱ ἅγιοι πού συνέθεσαν τούς ὕμνους τῶν ἑορτῶν. Εἶχαν μεγάλη ἀγάπη γιά τόν Χριστό, τήν Παναγία καί τούς ἁγίους. Εἰδικά οἱ ὕμνοι τῶν Χριστουγέννων, στούς ὁποίους ἀναφερόμαστε εἶναι θεολογικά μαργαριτάρια.
Τό πρῶτο τροπάριο τῆς Γ´ ὠδῆς τοῦ Ἰαμβικοῦ Κανόνα τῶν Χριστουγέννων εἶναι τό ἀκόλουθο:
Νεῦσον πρός ὕμνους, οἰκετῶν Εὐεργέτα
Ἐχθροῦ ταπεινῶν, τήν ἐπηρμένην ὀφρύν·
Φέρωντε παντεπόπτα, τῆς ἁμαρτίας
Ὕπερθεν ἀκλόνητον, ἐστηριγμένους
Μάκαρ μελῳδούς, τῆ βάσει τῆς Πίστεως.
Στό τροπάριο αὐτό βλέπουμε τήν ἰκεσία τοῦ προσευχομένου στό Θεό ἀνθρώπου, κατά τήν ὁποία τόν ἀναγνωρίζει ὡς μακάριο εὐεργέτη του. Πράγματι, ὁ μεγαλύτερος εὐεργέτης τῆς ζωῆς μας εἶναι ὁ Χριστός.Ἰδιαιτέρως ὅταν μᾶς βλέπει νά τόν ἐπικαλούμαστε στέκει δίπλα μας μέ ἀγάπη. Ὅλους τούς ἀκούει! Μᾶς ἀκούει καί ξέρει τί χρειαζόμαστε πρίν κἄν τό ζητήσουμε. Ἄς ἀκούσει, λέει τό τροπάριο, καί ἐμᾶς πού τόν ὑμνοῦμε τούτη τήν ὥρα καί ἄς ταπεινώσει τούς ἐχθρούς πού διακρίνονται ἀπό τήν ἀλαζονία, « τό ὑπερήφανο φρύδι» ὅπως ἀναφέρεται. Ἀκόμα, ὁ ποιητής τοῦ ὕμνου, ζητᾶ ἀπό τόν Θεό νά εὐλογήσει ὅσους τόν δοξολογοῦν στηρίζοντάς τους ταυτόχρονα στή πίστη ἀφοῦ αὐτή ἀποτελεῖ τήν βάση ὅλης τῆς Πίστεως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.