Ο Άγιος Ιερώνυμος ασκήτευε γύρω στα 400 μ.Χ. στη Βηθλεέμ, σ’ ένα σπήλαιο που βρίσκεται κοντά στο Άγιο Σπήλαιο, όπου γεννήθηκε ο Χριστός μας. Μία παραμονή Χριστουγέννων ο Άγιος είχε μια συγκλονιστική εμπειρία:
Είναι νύχτα Χριστουγέννων. Ο Άγιος είχε αφήσει το ασκητήριό του και είχε αποφασίσει εκείνη τη νύχτα να την περάσει με προσευχή ξάγρυπνος μπροστά στην Αγία Φάτνη μέσα στο Άγιο Σπήλαιο· αυτή η παγωμένη Σπηλιά είχε, πριν περίπου 400 χρόνια, φιλοξενήσει το νεογέννητο Χριστό μας.
Η καρδιά του Αγίου ήταν γεμάτη ευγνωμοσύνη για τη μεγάλη δωρεά του Θεού: να μας στείλει τον Υιό Του το Μονογενή, το μονάκριβο παιδί Του στη γη, για να μας κάνει και μας θεούς κατά χάριν· να μας γλυτώσει από τα πάθη, τις αμαρτίες και τις ενοχές μας και να μας δώσει τη Ζωή!
Σκεφτόταν τα λόγια του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου: «Ὁ Λόγος Σὰρξ ἐγένετο».Ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος, παραμένοντας και τέλειος Θεός. Πήρε την ανθρώπινη φύση, για να μπορέσει να σταυρωθεί· επειδή μας αγαπά με άπειρη αγάπη και θέλησε να πεθάνει αντί για μας.
Σκεφτόταν πόσο άσπλαχνα και αχάριστα Του φερθήκαμε εμείς οι άνθρωποι. Δε βρέθηκε ένα ζεστό δωμάτιο για το νεογέννητο και την Παναγία Μητέρα Του. Ο Ηρώδης πάλι Τον κατεδίωξε για να Τον σκοτώσει· κατόπιν πέρασε όλη Του τη ζωή μέσα στη φτώχεια και τη συκοφαντία, παρ’ όλο που Εκείνος συνεχώς μας ευεργετούσε.
Θεράπευε τους τυφλούς και τους παράλυτους, έβγαζε δαιμόνια, ανάσταινε τους νεκρούς μας κι εμείς για ανταπόδοση Τον σταυρώσαμε. Πόση αχαριστία!…σκεφτόταν ο Άγιος, και ήθελε να ζητήσει συγγνώμη, αν ήταν δυνατόν εξ ονόματος όλων των ανθρώπων.
Βυθίστηκε στην προσευχή: «Θεέ μου», έλεγε, «απόψε γιορτάζεις· είναι η μέρα που γεννήθηκες· η μέρα που φανερώθηκες ανάμεσά μας σαν ένας απλός ταπεινός άνθρωπος, ενώ ήσουν ταυτόχρονα και ο Αληθινός Θεός.
Τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος.
Πήρες την ανθρώπινη σάρκα και ντύθηκες την ταπείνωση, αφήνοντας τη μεγάλη δόξα που έχεις στον ουρανό.
Κι εμείς Σε παρεξηγήσαμε, Σε απορρίψαμε, Σε καταδιώξαμε, Σε βρίσαμε, Σε θανατώσαμε.
Εσύ όμως μας συγχώρεσες και δεν έπαψες ποτέ να μας αγαπάς…».
Άρχισε να κλαίει από τη συγκίνηση. Η καρδιά του χτυπούσε δυνατά, οπότε ξάφνου μέσα στη σιγαλιά της Σπηλιάς …ακούστηκε μία γλυκύτατη και ειρηνική φωνή:
-Ιερώνυμε, τι δώρο θα Μου κάνεις απόψε που γιορτάζω;, ήταν η φωνή του Χριστού μας.
Μετά την πρώτη έκπληξη ο Άγιος βρήκε τη δύναμη να πει:
-Κύριε, απόψε που είναι τα γενέθλιά Σου στη γη, θα ’θελα να Σου κάνω ένα δώρο, κάτι που αληθινά να Σου αρέσει και να Σ’ ευχαριστήσει. Τι θα μπορούσα όμως να Σου προσφέρω;
-Υπάρχει κάτι που θα ήθελα να Μου δώσεις και το οποίο θα Με ευχαριστήσει.
-Ποιο άραγε είναι αυτό Κύριε;, ψέλλισε ο Ιερώνυμος· όλα όσα είχα Σου τα έδωσα.
Τη ζωή μου Σου την αφιέρωσα· έγινα μοναχός και κατόπιν με αξίωσε η Χάρις Σου να γίνω ιερέας Σου.
Την περιουσία μου την έβαλα στα χέρια των φτωχών, γιατί πίστεψα στα λόγια Σου που μας είπες, ότι στο πρόσωπο των φτωχών πρέπει να βλέπουμε Εσένα.
Τη μόρφωσή μου και τις σπουδές μου πάλι τις έδωσα σ’ Εσένα και τα χρησιμοποίησα για να δοξαστεί το πανάγιο Όνομά Σου.
Την ψυχή μου, την καρδιά μου, το νου μου, κι εκείνα τα απόθεσα στα πόδια Σου και προσπαθώ να τα καθαρίσω με την ταπείνωση και την ασταμάτητη προσευχή.
Δεν έχω κάτι άλλο να Σου δώσω…
-Κι όμως έχεις κάτι ακόμα που θέλω να Μου δώσεις· αυτό θα Με ευχαριστήσει πιο πολύ απ’ όλα τα άλλα.
-Ποιο είναι αυτό; Τι είναι αυτό που θέλεις να Σου δώσω Κύριε;,ρώτησε με αγωνία ο Ιερώνυμος.
-Ιερώνυμε, θέλω απόψε στα Γενέθλιά Μου να Μου δώσεις σαν δώρο τις αμαρτίες σου…για να τις συγχωρήσω.
-Ω! Ναι Κύριε, Πολυέλεε και Πολυεύσπλαχνε! Πόσο με αγαπάς! Σ’ ευχαριστώ Κύριε!, ψιθύρισε ο Άγιος έκπληκτος και συγκινημένος.
Η φωνή έπαψε και ο Άγιος γεμάτος συντριβή άρχισε να θυμάται τις αμαρτίες του. Άρχισε με αληθινή συναίσθηση να προετοιμάζεται για το Μυστήριο της Μετανοίας και της Ιεράς Εξομολογήσεως των αμαρτιών του…
Κατάλαβε ότι αυτό ήταν το ωραιότερο δώρο που μπορούσε να κάνει στο Χριστό μας.
Προσκυνώντας στην Αγία Βηθλεέμ, ας σκεφτούμε κι εμείς τις αμαρτίες μας, ας ζητήσουμε το Θείο Έλεος και ας καθαριζόμαστε διά του Μυστηρίου της Μετανοίας και Ιεράς Εξομολογήσεως.
Αντιγραφή για το «σπιτάκι της Μέλιας»
ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
ΔΙΜΗΝΙΑΙΟ ΕΝΤΥΠΟ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΒΟΥΝΙΩΤΙΣΣΑΣ
Νοέμβριος -Δεκέμβριος 2010 – έτος 2ο -Αρ.Φύλλου 8ο
ΔΙΜΗΝΙΑΙΟ ΕΝΤΥΠΟ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΒΟΥΝΙΩΤΙΣΣΑΣ
Νοέμβριος -Δεκέμβριος 2010 – έτος 2ο -Αρ.Φύλλου 8ο
Εικόνα από: blagafonowka.cerkov.ru
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.